নিম্নতম মজুৰিৰ ধাৰণাটো প্ৰথমে সেই উদ্যোগবোৰত শ্ৰমিকসকলৰ পাৰিশ্ৰমিকৰ সন্দৰ্ভত বিকশিত হৈছিল য'ত অন্যান্য উদ্যোগত একে ধৰণৰ শ্ৰমিকৰ মজুৰিৰ তুলনাত মজুৰিৰ স্তৰ যথেষ্ট কম আছিল। ভাৰতত নিম্নতম মজুৰি নিৰ্ধাৰণৰ বাবে আইনৰ প্ৰয়োজনীয়তাই উদ্যোগসমূহত নিযুক্তি বিচৰা নিষ্ক্ৰিয় কৰ্মচাৰীসকলৰ স্বাৰ্থ সুৰক্ষিত কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে এক উৎসাহ লাভ কৰিছিল। আইনসভাৰ দ্বাৰা গৃহীত হোৱা নিম্নতম মজুৰি বিধেয়কে 15 মাৰ্চ, 1948 তাৰিখে সন্মতি লাভ কৰে আৰু ইয়াৰ পিছত ইয়াক নিম্নতম মজুৰি আইন, 1948 হিচাপে জনা যায়। এই আইনখন দস্তাবেজ শাখাৰ অধীনত শ্ৰম আৰু নিযুক্তি বিভাগৰ ৱেবছাইটত উপলব্ধ।

অসম চৰকাৰৰ শ্ৰম আৰু নিযুক্তি বিভাগে নূন্যতম মজুৰি আইন, ১৯৪৮ৰ অধীনত গঠন কৰা সংশ্লিষ্ট নিম্নতম মজুৰী পৰামৰ্শদাতা ব'ৰ্ড আৰু সমিতিৰ সৈতে আলোচনা কৰি, বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ শ্ৰমিক/কৰ্মচাৰী যেনে অনুসূচীত নিযুক্তি, বাগিছা, ইউৰিয়া বেগ লোডিং আৰু আনলোডিঙ কৰা, চিকিৎসা প্ৰতিনিধি আৰু অন্যান্য ফাৰ্মাচিউটিকেল উদ্যোগ ইত্যাদিত নিয়োজিত শ্ৰমিক/কৰ্মচাৰীৰ নিম্নতম মজুৰিৰ হাৰ সময়ে সময়ে নিৰ্ধাৰণ আৰু সংশোধন কৰে।

নূন্যতম মজুৰি আইন, ১৯৪৮ আৰু নূন্যতম মজুৰি (কেন্দ্ৰীয়) নিয়ম, ১৯৫০-ৰ অধীনত কৰ্মচাৰীসকলৰ কাৰণে কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ উপবন্ধ:

• সাধাৰণ কৰ্মৰত দিনৰ কাৰণে সময় নিৰ্দ্ধাৰণ কৰা( অনুচ্ছেদ 13, আইন)
• সপ্তাহত এদিনৰ বিৰতি (নিয়ম 23)
• সাধাৰণ কৰ্মৰত দিনতকৈ কম সময় কাম কৰা শ্ৰমিকৰ মজুৰি (অনুচ্ছেদ 15, আইন)
• কিছুমান অপৰাধৰ বাবে নিয়োগকৰ্তাৰ বিৰুদ্ধে জৰিমনা, যেনে কৰ্মচাৰী/শ্ৰমিকক নিৰ্ধাৰিত নিম্নতম মজুৰিতকৈ কম পৰিশোধ কৰা ( অনুচ্ছেদ 22, আইন)
• বিতৰণ নকৰা পৰিমাণ পৰিশোধ কৰা হ'ব (অনুচ্ছেদ 22D, আইন)
• অতিৰিক্ত সময়ৰ বাবে অতিৰিক্ত মজুৰি (নিয়ম 25)
• টুকুৰা কামৰ বাবে নিম্নতম সময় হাৰৰ মজুৰি (অনুচ্ছেদ 17, আইন)